Demony to istoty stworzone by zrównoważyć energię aniołów, zamieszkujące piekielne wymiary. Każdy anioł ma swojego demonicznego odpowiednika, ponadto demony mogą powstawać również z dusz śmiertelników, którzy wycierpieli szczególnie dużo za życia. Piekielne istoty posiadają dwie formy: jedną o wyglądzie śmiertelnika, od których wyróżniają je jedynie szkarłatne tęczówki oraz naturalną, charakteryzującą się różnymi formami przejawiania w wyglądzie ich diabelnej energii np. rogi, nietoperze skrzydła, pazury itp. Tak jak anioły ich piekielni odpowiednicy dzielą się na nacje: andemony, opętnicy, odrodzeni.

Andemony

Andemony to anioły rodzące się równo z aniołami, stanowiące ich demonicznych odpowiedników. Są one potężniejsze od innych przedstawicieli swojej rasy i stanowią piekielną elitę, trzymając się najbliżej Szatana – najstarszego syna Abtisa, pana piekieł. Andemony żywią się głównie krwią aniołów i bogów i duszami największych grzeszników, stanowiących najbardziej pożądany w piekle pokarm. Boską krew otrzymują od swojego pana za wykonywanie powierzonych im zadań, a anielską najczęściej darują im ich anielscy bliźniacy.

Opętnicy

Opętnicy to szczególny rodzaj demonów. Rodzą się one w ciele człowieka, gdy dusza śmiertelnika jest tak przepełniana bólem i rozpaczą, że dzieli się na fragmenty. Podczas podziału większość ludzi umiera, jednak od czasu do czasu jeden z fragmentów przekształca się w zalążek demona, który instynktownie utrzymuje pozostałe części duszy jak najbliżej siebie, nie pozwalając się jej całkowicie rozpaść. Ludzi, w których doszło do tego nazywa się opętanymi. Z czasem opętnic dojrzewa, żyje w ciele śmiertelnika, kształtując swoją świadomość i poznając swojego żywiciela. Pobiera on energie z duszy, z której powstał, jednak nie stanowi zagrożenia dla swojego gospodarza. Wręcz przeciwnie, większość tego typu demonów używa swoich zdolności by chronić człowieka, sam fakt ich istnienia sprawia, że ich żywiciel staje się o wiele trudniejszy do zbicia. Opętnicy wielokrotnie zaprzyjaźniają się z ludźmi i użyczają im swoich mocy, czasami nawet przejmują całkowitą kontrole nad ciałem człowieka za jego pozwoleniem, co właśnie nazywane jest opętaniem. Bez względu na charakter demona i jego stosunek zarówno do swojego żywiciela jak i całego śmiertelnego gatunku, stara się on zachować go jak najdłużej przy życiu, ponieważ śmierć opętanego oznacza również śmierć demona.

Odrodzeni

Są to demony powstałe z duszy śmiertelników cierpiących za życia. Ponowne narodzenie w tej nowej, potężniejszej formie ma być wynagrodzeniem bólu z poprzedniego życia. Na początku odrodzeni nie pamiętają swojego ludzkiego życia, jednak z czasem przypominają je sobie. Stanowią one większość w społeczności demonów. Większość swojego życia spędzają w ludzkich wymiarach szukając „godziwego posiłku”. Żywią się one najczęściej słabymi duszami np. nienarodzonych dzieci, albo takich które umarły wkrótce po narodzinach. Wyczuwając one gdy takowa dusza ma oddzielić się od ciała i przechwytują ją za nim zdąży udać się o wymiaru umarłych. Odrodzeni mogą zdobywać również silniejsze dusze poprzez zawierania paktów z śmiertelnikami, w zamian za ustaloną „przysługę” ofiara sprzedaje im swoją duszę, którą otrzymują za wypełnienie swojej części umowy. Wiele z tych umów jednak nigdy nie zostaje zrealizowanych, ponieważ wbrew ludzkie opinii demony te nie są pozbawione uczuć i często pamiętając swoje dawne życie zaczynają pałać sympatią do swojego niedoszłego posiłku. W takich wypadkach często zwalniają śmiertelnika z jego części umowy, lub w przypadku szczególnie mocnej więzi z nim zamieszkują w jego towarzystwie na stałe w ludzkim świecie i czerpią potrzebną im energii z jego duszy na bieżąco podobnie jak czynią to opętnicy.

Zdarzają się również związki między andemonami i odrodzonymi a ludźmi, czasem nawet aniołami. Wbrew powszechnej opinii demony nie są wrogami bogów czy aniołów, a większość z przedstawicieli tych trzech ras pała do siebie wzajemną sympatią.